提心吊胆(提心吊膽)

Pagbigkas: tí xīn diào dǎn Literal na kahulugan: Naiangat ang puso, nakabitin ang apdo

Pinagmulan at Paggamit

Ang idyomang ito ay nagmula sa mga medikal na paglalarawan noong Dinastiyang Song hinggil sa pisiyolohikal na tugon sa matinding takot. Una itong lumitaw sa mga tekstong klinikal na nagpapaliwanag kung paano nakakaapekto ang takot sa mga panloob na organo bago ito naging metaporikal. Noong Dinastiyang Ming, ginamit ito ng panitikang bernakular upang ilarawan ang mga karakter na nakakaranas ng matagalang takot o pangamba. Ang pakiramdam ng naiangat na puso (提心) at nakabiting apdo (吊胆) ay lumikha ng malalim na imahe na lubhang makapangyarihan—itinuring ng tradisyonal na medisina ng Tsina ang mga organong ito na sentral sa emosyonal na katatagan, kaya ang kanilang 'pagkaalis sa lugar' ay naging sagisag ng matinding paghihirap. Hindi tulad ng mga terminong simpleng nangangahulugang 'nag-aalala,' partikular itong naglalarawan ng matinding pagkabalisa na lumilikha ng pisikal na sintomas, sa halip na simpleng pag-aalala lamang. Ang modernong paggamit nito ay sumasaklaw mula sa kondisyong sikolohikal hanggang sa mga pansamantalang sitwasyon, na naglalarawan ng pagkabalisa na napakatindi na lumilikha ng pisikal na sensasyon, lalo na kapag ang tunay na panganib ay nagdudulot ng matagalang sobrang pagbabantay na mismong nagiging sanhi ng pisikal at mental na panghihina.

Kailan Gagamitin

Sitwasyon: Nag-antay ang mga magulang nang may matinding kaba sa pagbalik ng kanilang tinedyer sa bahay paglampas ng hatinggabi.

Tuklasin ang bagong idyoma ng Tsino bawat araw sa aming iOS app.