名存实亡(名存實亡)

Pagbigkas: míng cún shí wáng Literal na kahulugan: Umiiral ang pangalan, ngunit wala na ang esensya.

Pinagmulan at Paggamit

Ang idyomang ito ay naglalarawan ng mga sitwasyon kung saan ang pangalan o pormal na anyo (名) ay patuloy na umiiral (存) habang ang nilalaman o esensya (实) ay naglaho na (亡). Nagmula ito sa pampulitikang pagsusuri noong Dinastiyang Han at unang lumitaw sa mga pagtatasa ng mananalaysay ng korte na si Sima Qian tungkol sa mga institusyong humihina na nagpapanatili ng pormal na pag-iral nang walang aktwal na gamit. Ang partikular na pagkakaiba sa pagitan ng pangalan at katotohanan ay sumasalamin sa pangunahing pagkabahala sa kaisipang legalista at Confucian ng Tsina tungkol sa pagkakahanay ng panlabas na anyo at ng esensya. Noong Dinastiyang Tang, naging karaniwang terminolohiya ito sa pagpuna sa pamamahala. Hindi tulad ng mga termino para sa simpleng panlilinlang, inilalarawan nito ang mga sitwasyon kung saan nagpapatuloy ang pormal na istruktura matapos mawala ang kanilang praktikal na bisa. Sa modernong paggamit, tumutukoy ito sa mga institusyon, relasyon, o kaayusan na patuloy na umiiral sa ngalan lamang habang nawala na ang kanilang orihinal na layunin o kapangyarihan.

Kailan Gagamitin

Sitwasyon: Ang makasaysayang kasunduan ay opisyal pa ring umiiral, ngunit sa aktuwal na pagsasagawa ay tuluyang binalewala.

Tuklasin ang bagong idyoma ng Tsino bawat araw sa aming iOS app.