鹤发童颜(鶴髮童顏)

การออกเสียง: hè fà tóng yán ความหมายตามตัวอักษร: ผมเครนหน้าเด็ก

ต้นกำเนิดและการใช้งาน

สำนวนยกย่องนี้ใช้บรรยายถึงผู้ที่มีผมขาว (鹤发) ดุจขนกระเรียน แต่ยังคงไว้ซึ่งใบหน้าอ่อนเยาว์ (童颜) ดุจเด็ก ซึ่งเป็นตัวแทนอุดมคติของการสูงวัยอย่างสง่างาม สำนวนนี้ปรากฏขึ้นครั้งแรกในเอกสารสมัยราชวงศ์ถัง โดยใช้กล่าวถึงปรมาจารย์เต๋าผู้ที่เชื่อกันว่ารักษากำลังวังชาเยาว์วัยไว้ได้ด้วยการบำเพ็ญภาวนาและวิชาเล่นแร่แปรธาตุ ในสมัยราชวงศ์ซ่ง วลีนี้ได้ถูกเชื่อมโยงกับบัณฑิตผู้ที่ยังคงรักษาความกระตือรือร้นทางสติปัญญาไว้ได้จนถึงวัยชรา ภาพลักษณ์ของนกกระเรียนมีความสำคัญเป็นพิเศษ เนื่องจากนกชนิดนี้เป็นสัญลักษณ์ของทั้งอายุยืนยาวและปัญญาในคติความเชื่อของจีน ในการใช้สมัยใหม่ สำนวนนี้ยกย่องผู้สูงวัยที่ยังคงรักษาสุขภาพกาย สติปัญญาที่เฉียบคม และทัศนคติที่กระปรี้กระเปร่าไว้ได้แม้จะมีอายุมากแล้ว ซึ่งสะท้อนถึงอุดมคติจีนดั้งเดิมที่ว่าปัญญาและกำลังวังชาไม่จำเป็นต้องลดถอยลงไปพร้อมกัน

เมื่อไหร่ที่ใช้

สถานการณ์: ศาสตราจารย์อายุ 90 ปีรักษาพลังงานอ่อนเยาว์แม้จะมีผมสีขาวของเขา

ค้นพบสุภาษิตจีนใหม่ทุกวันด้วยแอป iOS ของเรา